در قالب word و در 75 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
مقدمه
عالم
تكوين با همه زير مجموعه ها و اجزاي آن ، جملگي از آيات خداوند قادر
متعالند. از جمله اين آيات و نشانه هاي الهي ، ظهور فصلهاي چهارگانه عمر
انسان است، كه همانند ابرها ، در آسمان عمر انسان ، ظاهر مي شوند و سپس با
طوفان اجل، از پهنه آسمان محو مي گردند . خالق نظام هستي ، فصول اربعه بهار
، تابستان، پاييز و زمستان را ايجاد نموده تا علاوه بر چرخش زيباي طبيعت ،
انسان را به فلسفه خلقت عوالم وجود و غايت نظام هستي متنبه سازد . طلوع و
غروب خورشيد و ماه و ستارگان ، علاوه بر روشنايي در روز و پوشاندن پرده
سياه در شب ، بيانگر واقعيت ديگري براي انسان متدبر است كه همگان را بيداري
بعد از مرگ، در اين عالم تكوين آگاه مي‌سازد. همان طور كه نعمت خواب و
بيداري قبل از خواب نشانگر حيات واقعي پس از مرگ است اگر چ نردبان عقل و
احساس و تجربه در شناخت اين حيات كوتاه است ، اما با تدبر در محسوسات طبيعت
و نظام آفرينش ، درك آن آسان ترمي‌گردد .
حيات دنيوي انسان چيزي شبيه
فصول چهارگانه طبيعت است كه دوران طفوليت و كودكي آن ، زمان ظهور انسان در
عرصه زندگي دنيايي است ، سپس به دوران نوجواني و جواني و بعد به مرحله پيري
پا مي گذارد و كم كم به افق حيات دنيوي خود نزديك شده و زمستان عمرش از
راه خواهد رسيد و دار فاني را براي وصول به دار بقاء وداع خواهد كرد .
از
علي عليه السلام سئوال شد چرا از مرگ نمي ترسيد و مرگ را دوست مي‌داريد ؟
فرمود : چون نمونه الطاف خداوند را در دنيا ديده ام ، يقين دارم آن خداوندي
كه در دنيا به من لطف داشته و مرا در راه فرشتگان و پيامبرانش قرار داده
پس از اين جهان و در روز قيامت فراموشم نخواهد كرد ، از پذيرائي خداي بزرگ
در آن روز بزرگ دلهره و ترس ندارم .
لذا آن حضرت مي فرمود : علاقه من به مرگ از علاقه كودك شيرخوار به پستان مادرش بيشتر است ( نهج البلاغه ).
انتظار
مرگ ، نزديك ديدن مرگ ، يقين به مرگ ، انسان را از انجام تكاليف و وظائف
فردي واجتماعي دنيوي و اخروي باز نمي دارد ، بلكه بهترين وسيله براي تلاش و
ايجاد شور و نشاط براي انجام كارهاي دنيا و آخرت است . مرگ و ياد مرگ يعني
ساختن و ساخته شدن .
عالم برزخ
برزخ از نظر لغت اصطلاح
كلمه
« برزخ» معمولا در محاورات ، همراه با كلماتي مثل « مابين »، « ما بينهما »
به كار مي‌رود ، مثلا گفته مي شود :« برزخ ما بين اين دو » يا « برزخ بين
دو چيز » و يا «برزخ بين دنيا و آخرت » و در قرآن شريف آمده است :
« بينهما برزخ لايبقيان » « و جعل بينهما برزخا و حجراً محجوراً » .
مشاهده
مي شود كه ، « برزخ» در دو آيه فوق همراه با كلمه « بينهما» به كار رفته
است و اين بدان علت است كه « برزخ» در لغت به معناي « حاجز و مانع » است ، و
حاجز و مانع در محاورات يك معناي مستقلي نيستند ، درست مثل معناي « في »
در عربي و كلمه «در» در فارسي است . اگر چه اين دو كلمه به خودي خود داراي
معني و مفهومي هستند [يعني:تو ، داخل ، درون ] اما اين معنا ، معناي مستقلي
نيست و براي تمام شدن معناي آن احتياج به كلمه يا كلمه هاي ديگر است ، مثل
اينكه مي‌گوئيم: « در خانه ، در مدرسه و …» كه كلمه « در » همراه با «
خانه و مدرسه» توانسته است معناي خود را ايفا كند . روي همين حساب اگر
معناي لغوي « برزخ » حاجز و مانع باشد بايد معلوم شود حاجز ميان چه و چه
چيزي، و يا مانع ميان كدام دو چيز .
برزخ در كتب لغت
1-در كتاب « المنجمد » كه كلمات مستعمله در لغت عرب را معنا مي كند در ماده «برز» آمده است :
« البرزخ : الحاجز بين الشيئين ، ما بين الدنيا و الاخره من وقت الموت الي البعث»
يعني : برزخ مانع ميان دو چيز است ، و زمان ميان دنيا و آخرت از هنگام مرگ تا قيامت نيز برزخ است .
2-كتاب « مفردات » راغب اصفهاني كه لغات قرآن شريف را معنا مي‌كند در مورد «برزخ» آورده است :
«
البرزخ : الحاجز و الحد بين الشيئين ، و البرزخ في القيامه : الحائل بين
الانسان و بين بلوغ المنازل الرفيعه في الاخره و منه قوله تعالي : و من
ورائهم برزخ الي يوم يبعثون».
يعني : برزخ مانع و حد فاصل بين دو چيز
است ، و برزخ در قيامت همان فاصله بين انسان و رسيدن او به درجات رفيع در
آخرت است ، و از همين باب است فرمايش خداوند كه فرموده : « پشت سر اينها (
مردگان ) برزخي است تا روز قيامت …
